Meer bouwvergunningen door energienormen, niet door aangekondigde betonstop
Stijgend aantal flats boost ruimtelijk rendement
De Standaard kopt op 30 maart 2019 dat de angst voor de betonstop een spectaculair aantal Vlamingen ervan heeft overtuigd om vandaag snel hun bouwgrond te bebouwen. De stijging van het aantal vergunde woningen blijkt evenwel niets te maken te hebben met de betonstop, maar alles met de strengere energienormen. Voorts blijkt dat flats meer dan ooit in Vlaanderen in de lift zitten.
Van E-60 naar E-40
Sinds 2010 verlaagt de Vlaamse regering om de twee jaar het maximale toegestane E-peil voor een nieuwbouwwoning. Telkens de energienormen voor nieuwbouw verstrengen, is er een tijdelijke piek in het aantal goedgekeurde vergunningen. Mensen met bouwplannen doen dit nog graag tegen de minder strenge energienormen en haasten zich om hun bouwaanvraag in te dienen voor 1 januari. In het voorjaar volgt daarom een uitzonderlijk hoog aantal vergunningen voor woningen.
Ook in 2018 werden nieuwbouwnormen strenger: een nieuwe woning mag sinds 1 januari 2018 slechts een maximaal E-40 hebben. De stijging van het aantal vergunde woningen kan dus volledig verklaard worden door dit fenomeen.
In het voorjaar van 2018 konden we zowel voor huizen als voor flats een sterke toename noteren die net zoals in 2016 en 2014 volgde op een verstrenging van het E-peil.
'Waar men gaat langs Vlaamse wegen komt men flats tegen'
De angst voor de betonstop verklaart niet de sterke toename van appartementen in 2018. De betonstop bevoordeelt net de appartementsbouw. En die nieuwe flats maken het leeuwendeel uit van de vergunningen: meer dan 60 % en die trend versterkt jaar na jaar. Uit VCB-berekeningen blijkt dat flats over drie jaar het voornaamste woningtype zijn in onze regio. Nu al wonen er meer gezinnen in appartementen in ons land dan in Nederland.
Bouw maakt ook zonder betonstop werk van ruimtelijk rendement
Niet alleen telt Vlaanderen steeds meer appartementen, ook wordt bijna 70 % van de nieuwe woonprojecten gerealiseerd op oude, hergebruikte sites. En die nemen bijgevolg geen extra ruimte in. Een trend die eveneens in de lift zit. Overigens is de gemiddelde oppervlakte van een nieuwbouwwoning gezakt van 210 m² in 1998 tot om en bij de 160 m² vandaag.
Ten slotte, de Vlaamse Confederatie Bouw vraagt aan de volgende Vlaamse regering om haar ruimtelijke plannen grotendeels te focussen op kwaliteitsvolle verdichting en stadsvernieuwing, terwijl die vandaag vooral elders wonen willen beperken. Dit betekent in centra en kernen sneller werk maken van een breed aanbod aan diverse en betaalbare woontypes, kwaliteitsvolle openbare ruimte met blauwgroene dooradering, natuurtechnische ingrepen om hitte-eilandeffecten te vermijden, analyses over de mobiliteitsgevolgen voor stedelijke centra, meer tewerkstelling bij treinstations, versterking en vervanging van riolering en waterbuffering in (vooral overstromingsgevoelige) kernen enz. Niet alleen om de stadsvlucht bij onder meer jonge gezinnen tegen te gaan, maar om in het algemeen meer Vlamingen warm te maken voor wonen en werken in centra en kernen.