Geen wijzend vingertje maar een partnership

Opiniemakers en klimaatexperts beloven niet meer met het vingertje te wijzen naar de Vlamingen. Dat als gevolg van de verkiezingsuitslag en het uitblijven van een groene golf in Vlaanderen. De gezinnen in Vlaanderen overtuigen van ecologische recepten begint met hen partner te maken in de klimaatuitdaging. Dat betekent aanmoedigingen en maatregelen die hen sterken binnen hun leef- en woonomgeving in plaats van bijv. een gezin in buitengebied weg te zetten als een werkpunt richting een beter klimaat. Daarbij is het goed om weten dat meer dan 60 % van de gezinswoningen te vinden is buiten stedelijke centra. En dat bovendien het areaal zonnepanelen en warmtepompen vooral daar te situeren valt. Het is dus niet zo dat Vlamingen niet willen werken aan een kleinere ecologische voetafdruk. Maar dat ze graag waar voor hun geld krijgen, zit ingebakken in het Vlaamse DNA.

Zekerheid en veiligheid lijken daarom de kernwoorden van deze verkiezing te zijn geworden. Niet alleen rond de pensioenen, maar ook rond de zogenaamde betonstop die de bouwsector zelf graag als bouwshift naar voren schuift. Dat betekent zoals in het laatste decennium steeds efficiënter omspringen met schaarse bouwgronden. Om een kat een kat te noemen. Vlaanderen telt meer dan 70 % eigenaars van een eigen woning. Vooral in buitengebied tellen we bovendien huiseigenaars. En ook de huurmarkt is in handen van gezinnen die een tweede woning hebben en die verhuren. De voorbije legislatuur werden die gezinnen om de oren geslagen met mantra's over waar het al dan niet goed wonen is voor het klimaat. Dat het ene woningtype beter is dan het andere. Dat eigendom an sich niet vanzelfsprekend zou zijn. Zelfs in de verkiezingsdebatten zaaide men twijfel over schadevergoedingen bij onteigening. 100 % en marktconform of de geïndexeerde aankoopprijs. In een regio waar respect is voor eigendomsrecht, lijkt het eerste nogal wiedes.

Hoe kunnen we de burger en gezinnen dan wel over de streep trekken om mee aan de klimaatkar te trekken ? Zonder duidelijkheid en rechtszekerheid lijkt het ecorealisme hoogtij te vieren. We kunnen van de Vlamingen eco-idealisten maken door in te zetten op hun eigen omgeving. Tegenover energetische investeringen moet een goede meerwaarde staan op het vlak van comfort, we moeten meer over houden in de portefeuille, een betere omgeving in de buurt realiseren en een lagere ecologische voetafdruk krijgen. Bijv. dankzij energie-efficiënt te (ver)bouwen en volop te kiezen voor groene technieken kunnen zij de waarde van hun eigen woning opkrikken en werken aan groene energieproductie in Vlaanderen. Alle woningen in buitengebied - en het zijn er heel wat - stigmatiseren, zal in geen geval zoden aan de dijk brengen.

Overheden en experts dienen niet boven de hoofden heen van de kiezers plannen te maken en klimaatlabels te plakken op gezinnen binnen en buiten stedelijke centra. Investeren in een betere woonomgeving en eigendomsrechten respecteren zullen de bouwshift veel sneller helpen realiseren. En tegelijkertijd gezinnen de zekerheid bieden die nodig is om te investeren in een energiezuinige woning en in groene energie

besluit Marc Dillen, directeur-generaal van VCB.